Eeuwenlang was de kist het voornaamste opbergmeubel in huis. Het speelde een voorname en veelzijdige rol, allereerst als opbergmeubel, maar ook als zitmeubel. De opbergruimte zat onder de opklapbare zitting. Van alles werd in kisten bewaard, niet alleen kleding, linnengoed  en boeken, maar ook het geld, kostbaarheden en voedsel.

Waarom was de kist populairder dan de kast ? Een belangrijke oorzaak was het ‘’nomadenkarakter’’ van de middeleeuwse mens van alle rangen en standen. Denk maar aan de hoogste regionen (keizer, koning, graaf e.d.) die van kasteel naar kasteel reisden, evenals militairen, ambtenaren en ook aan marskramers. Ook kwam de kist van pas als men hals over kop moest vluchten bij vijandelijke aanvallen of bij overstromingen.

De kisten en banken waren altijd oersolide en loodzwaar. Daar was ook niets op tegen, want het opstellen van een meubel met vier poten was op de oneffen lemen of betegelde vloeren een verrichting die de nodige zorg vereiste. Verplaatsbare meubelen waren in de regel dan ook voorzien van drie poten. Mensen die het zich konden veroorloven hadden een ‘’strijcsitten’’. Dit  is een bank die meestal bij de schouw stond want daar kon hij het beste dienst doen met zijn omklapbare rugleuning, en door de leuning om te klappen kon  je dan met je gezicht of met je rug naar het vuur gaan zitten.